Lofoten - daar waar de lucht groen kleurt in de winter

Tijdens een wedstrijd Blauw Wit - TOP vertelde Rene zijn plannen om naar de Lofoten te reizen en ik gaf meteen aan mee te willen. De Lofoten zijn een eilandengroep in het noorden van Noorwegen ongeveer 300km boven de poolcirkel.  Ruige natuur en grote kans om het Noorderlicht nog een keer te fotograferen. 

Dus vertrokken we, samen met nog drie fotografen en een schilder, vanaf Schiphol. ’s Avonds om half zeven landen we, na een tussenstop in Oslo, op vliegveld Evenes en vandaar was het nog een kleine drie uur rijden naar het huisje wat we gehuurd hadden. Tijdens deze rit werden we al getrakteerd om mooie noorderlicht activiteit. Dat beloofde wat voor de rest van de week.

In november zijn de (winter)dagen kort op de Lofoten. ’s Ochtends om 8 uur begint de schemering, om 10 uur komt de zon op, om na ongeveer drie uur weer te verdwijnen. Om 14:30 is het alweer pikdonker. Weinig tijd dus om de omgeving te verkennen, maar de tijd die we hadden hebben we ook volledig benut. Het is ook wel noodzakelijk om met licht de omgeving te verkennen, zodat je in het donker weet waar je het beste foto’s kunt maken.

Maar ook de eilanden zelf zijn met licht een lust voor het oog. Vele vergezichten en het prachtige licht, het gouden uurtje duurt daar bijna 4 uur. Op de woensdag hadden we de intentie om de dorpen Å en Reine te bezoeken maar zijn niet verder gekomen dan Sakrisøy.
Niet alleen gaat het rijden op de Lofoten langzaam, de maximumsnelheid is daar 80 km/h en de wegen bochtig en heuvelachtig, maar na elke bocht is er wel een fotomomentje. Jammer genoeg lag er op de eerste dag na eigenlijk geen sneeuw. Dus de winterse trafreeltjes zullen in de toekomst nog eens vastgelegd moeten worden. Naast het bezoek aan Å natuurlijk.

We zijn dan ook verschillende keren gestopt om foto’s te maken en uiteindelijk beland bij het bekendste visrestaurant in Noorwegen, Anita’s Sjømat. Het restaurant is een van de bekendste visrestaurants in Noorwegen en een visburger is een belevenis, ook het betalen ervan overigens.
Tussen elk groepje huizen staat ook een vele kerkjes op de eilanden, allemaal van hout en voornamelijk wit van kleur. Op de Flakstad Kirke na. Deze is in 1870 gebouwd met Russisch hout en heeft, vanwege de toen Russische invloeden, een toren met een ui.

Uiteindelijk hebben we, op één avond na, elke dag heldere luchten gehad, wat nodig is voor het fotograferen van het noorderlicht, en veel activiteit. Kortom, de ideale week om het noorderlicht te fotograferen. Maar ook hebben we veel van de omgeving gezien, en gefotografeerd, ondanks de korte dagen. Het was een kwestie van plannen, tijdens het licht de omgeving verkennen, en als het donker was de boodschappen doen om vervolgens bij een lokaal bakkertje te genieten van koffie met gebak. Het was dan tenslotte pas 4uur ‘s middags…

Terugkijkend had deze zevendaagse trip alles wat ik van te voren ervan gehoopt had. Leuke groep mensen, een prachtige omgeving, fotogenieke vergezichten en bijna dagelijkse de meest natuurlijke lichtshow die je maar kunt krijgen. 
​​​​​​Onvergetelijk!